Karoshi is de Japanse term voor dood door overwerk, die voor het eerst opdook in de tweede helft van de jaren zeventig. Het eerste geval van dood door overwerk was in 1969, toen een 29-jarige man in de verzendafdeling van Japans grootste krant overleed aan een beroerte. Maar pas in de jaren tachtig, toen verschillende zakenmensen vroegtijdig overleden werd dood door overwerk een meer bekend fenomeen in Japan als plotse dood door werkgerelateerde oorzaken, in het algemeen hartinfarcten en beroertes ten gevolge van werkdruk, stress en vooral zeer lange werktijden. Maar dat overwerk ook in andere landen slachtoffers maakt, wordt de laatste jaren steeds duidelijker, te beginnen in Azië.

In de jaren daarna begonnen andere landen ook te berichten over dood door overwerk, met name in Zuidoost -Azië.

Ke (2012) beschrijft in 2012 twee gevallen in Taiwan en gaat in op de literatuur.  De belangrijkste risicofactoren voor Karoshi zijn langdurig overwerken, diensten tijdens de vakantie, veel nachtdiensten en langdurig werken zonder sociale steun. Werkstress doet de uitscheiding van catecholaminen zoals adrenaline en noradrenaline, en ook cortisol toenemen wat het risico op hart- en vaatziekten verhoogt.

Een recent artikel van Lin et al. (2017) gaat in op de invloed van criteria voor het erkennen van aan overwerk gerelateerde cardiovasculaire en cerebrovasculaire aandoeningen in Japan en Taiwan. Het invoeren van nieuwe criteria leidde in Taiwan tot een significante toename van erkende werkgebonden cardio- en cerebrovasculaire aandoeningen ten opzicht van de oude criteria (factor 2,58 hoger). Niettemin blijft het aantal gevallen in Taiwan nog achter bij Japan en de onderzoekers vrezen dat er nog veel gemist worden.

Ook uit China en Korea komen berichten en studies over de nadelige gevolgen van lange werkuren. De meeste zijn gericht op de invloed op metabole stoornissen zoals diabetes en op hart- en vaatziekten als infarcten, coronair lijden en beroertes.

Ook de International Labour Organization publiceert over Karoshi. In een rapport in 2013 beschrijft de ILO vier typische gevallen van Karoshi (allen beoordeeld als werkgebonden door de instanties):

1. Mr A (34) werkte in een voedselverwerkend bedrijf gedurende 110 uur per week en stierf binnen een maand aan een hartinfarct.
2. Mr B (37) was een buschauffeur die overleed aan een beroerte na 15 dagen achtereen te hebben gewerkt. Hij werkte meer dan 3000 uur per jaar.
3. Mr C (58) werkte in een grote drukkerij in Tokio en overleed aan een beroerte. Hij werkte 4.320 uur per jaar inclusief nachtdiensten .
4. Ms D (22), een verpleegster overleed aan een hartinfarct na vijfmaal per maand 34 uur aaneensluitend te hebben gewerkt.

Ook vanuit ander perspectief wordt gekeken naar de gevolgen van zeer lange werkuren. Invloedrijk lijkt een recente (2015) meta-analyse van Kivimäki et al. waarbij 25 studies met in totaal 603.838 individuele deelnemers werden samengevoegd. Dat levert overtuigend bewijs dat lange werkuren leiden tot een hoger risico op beroerte dan normale werkuren. Het verband met hart- en vaatziekten was minder sterk. Vergeleken met standaard werkuren (35-40 uur per week), waren lange werkuren (55 uren per week) gerelateerd aan een toename van 13% voor hart- en vaatziekten en een toename van 3% van het risico op een beroerte.

Openbare bronnen:

ILO: Case Study: Karoshi: Death from overwork, 2013

Der-Shin Ke, Overwork, Stroke, and Karoshi-death from Overwork, Acta Neurol Taiwan 2012;21:54-592

Kivimäki M, Jokela M, Nyberg ST, et al. Long working hours and risk of coronary heart disease and stroke: a systematic review and meta-analysis of published and unpublished data for 603 838 individuals. Lancet. 2015;386:1739–1746.

Lin RT et al. The impact of the introduction of new recognition criteria for overwork-related cardiovascular and cerebrovascular diseases: a cross-country comparison. Sci Rep. 2017 Mar 13;7(1):167.

Series Navigation

<< Dood door overwerk: Karoshi en KarojisatsuKaroshi belicht in drie video’s >>