Na de ontdekking dat blootstelling aan indium tin oxide een ernstige longziekte – indium long – kan veroorzaken, is grootschaliger onderzoek opgezet gericht op epidemiologie, blootstelling, vroege opsporing, beloop etc. Zoek op ‘indium long’ en je vindt een stortvloed aan artikelen, vooral uit Azië. Hier een kleine greep, gericht op een aantal gezondheidsaspecten.

Indium long wordt veroorzaakt door het metaal indium dat meestal als indium tin oxide (ITO) wordt verwerkt. Het is een transparant materiaal dat zeer geschikt is voor het maken van Lcd-schermen, Sinds een kleine twintig jaar weten we dat indiumverbindingen voor mensen een gevaar vormen.

Gezondheidseffecten en serum markers

Cummings et al. (2014) hebben onderzocht of bij kortdurende beroepsmatige blootstelling aan indium verbindingen effecten op de longen kunnen worden vastgesteld. Het bleek dat binnen de populatie van een kleine honderd blootgestelde werknemers geen afwijkingen werden gevonden ten opzichte van de algemene bevolking bij longfunctieonderzoek of radiologisch onderzoek. Wel bleek dat bij deelnemers met een plasma indium concentratie boven 1 μg/L vaker sprake was van kortademigheid, een lager FEV1 en FVC en hogere serum concentraties van Krebs von den Lungen-6 (KL-6) en surfactant protein D (SP-D). Er was sprake van een significante dosis-respons relatie.

Nakano et al. (2014) onderzochten 109 werknemers blootgesteld aan indium tussen 2011 en 2013. Er werd onder meer gekeken naar de serum marker KL-6. De groep bestond uit mannen met een gemiddelde leeftijd van 41, waarvan 65% rookte. Ze hadden een mediane blootstellingsduur van 8,3 jaar en een mediane indium concentratie in serum van 0,3 μg/L. Er waren 8 verschillende functies met bijbehorende blootstelling. Significant verhoogde gemiddelde serum concentraties indium werden gevonden bij de werknemers betrokken bij processen waarbij indium werd opgelost bij temperaturen boven 1000 ⁰C. In deze groep bleek de gemiddelde KL-6 ook significant hoger te liggen. De onderzoekers stellen dat een jaarlijks periodiek onderzoek met bloedonderzoek naar serum markers bij aan indium blootgestelde werknemers is aan te bevelen.

Langetermijneffecten

Amata et al. (2015) hebben gekeken naar de follow-up gegevens van werknemers. Tussen 2002 en 2010 is in een Japans bedrijf een periodiek medisch onderzoek uitgevoerd onder medewerkers die blootstaan of bloot hebben gestaan aan indium tin oxide. In de analyse zijn de gegevens van 84 mannen meegenomen die negen jaar achtereen onderzocht zijn. Er is gekeken naar gezondheidsklachten, indiumconcentratie in het bloed, longfunctie, en bloedonderzoek naar markers van interstitiële longaandoeningen. Ook is een High Resolutie CT-scan (HRCT) van de longen gemaakt.

Door verbetering in de werkomgeving en de werkwijze werd een significante afname van de indiumconcentraties in het bloed bereikt. Ook de concentraties van de markers KL-6 en SP-D namen af. Bij de HRCT bleek dat de interstitiële afwijkingen in de longen gedeeltelijk afnamen, maar de emfysemateuze afwijkingen namen progressief toe bij werknemers met een hoge serumconcentratie indium. De verhouding FEV1/FVC nam af me de jaren en dit was met name zo bij werknemers met een hoge serumconcentratie indium. De biologische halfwaardetijd van serum indium wordt geschat op 8,09 jaar. De onderzoekers concluderen dat bij verlaging van de blootstelling veel parameters verbeteren, met uitzondering van longemfyseem bij werknemers met hoge blootstelling in de voorgeschiedenis.

Review

Ook in een review van Chonan et al. (2019) wordt ingegaan op de positieve effecten van gereduceerde blootstelling. Maar ook hier de kanttekening dat niet alle schadelijke effecten zijn terug te draaien. Vroege opsporing en daarop volgend staken van de blootstelling is nodig om irreversibele veranderingen in de longen te voorkomen.

Zorgelijk is dat inmiddels ook een eerste geval van longkanker is beschreven bij een werknemer die tot 17 jaar voor de diagnose blootstond aan indium. Screening op longkanker bij werknemers die nu of in het verleden blootgesteld waren aan indiumverbindingen wordt door de auteurs aanbevolen.

Bronnen

Cummings, K. J., Virji, M. A., Trapnell, B. C., Carey, B., Healey, T., & Kreiss, K. (2014). Early changes in clinical, functional, and laboratory biomarkers in workers at risk of indium lung disease. Annals of the American Thoracic Society, 11(9), 1395-1403.

Effects of indium exposure on the lungs of workers: A cross-sectional study Makiko Nakano, Kazuyuki Omae, Iwasawa Satoko, Hirata Miyuki, Tanaka Akiyo European Respiratory Journal Sep 2014, 44 (Suppl 58) P4552;

Amata A, Chonan T, Omae K, et al High levels of indium exposure relate to progressive emphysematous changes: a 9-year longitudinal surveillance of indium workers Thorax 2015;70:1040-1046.

Chonan, T., Amata, A., Kawabata, Y., & Omae, K. (2019). Indium lung: discovery, pathophysiology and prevention. The Tohoku journal of experimental medicine, 248(3), 143-150.

Nakano, M., Omae, K., Tanaka, A., & Hirata, M. (2019). Possibility of lung cancer risk in indium-exposed workers: An 11-year multicenter cohort study. Journal of occupational health, 61(3), 251–256. https://doi.org/10.1002/1348-9585.12050

Lees ook: Indium long van geval naar nieuwe ziekte

Series Navigation

<< Indium long: van geval naar nieuwe ziekteTwee gevallen van indium long >>