Niet elke dag worden nieuwe, in het werk veroorzaakte, ziekten worden beschreven. Maar het is interessant om te kijken hoe en in welk tempo dergelijk aandoeningen worden ‘ontdekt’. In twee artikelen kijk ik naar de nog korte geschiedenis van de Indium Long. Nooit van gehoord? Lees mee met een korte samenvatting van de eerste tien jaar.

Indium en ITO

Indium is in 1863 ontdekt door Ferdinand Reich en Theodore Richter terwijl zij met een spectrograaf in zinkertsen op zoek waren naar thallium. Vier jaar later was Richter in staat om het metaal te isoleren. Indium is een zeer zacht zilverachtig-wit metaal met een heldere glans. De eerste grootschalige toepassing van indium was als deklaag voor lagers in zware vliegtuigmotoren tijdens de Tweede Wereldoorlog. Daarna steeg de productie gestaag omdat het in smeltbare legeringen, soldeertin en de elektronica goed toepasbaar was. Vanaf de jaren 80 werd indium een belangrijk materiaal bij de productie van lcd-schermen.

Veel gebruikt wordt de legering met zuurstof en tin: indium tin oxide (ITO, meestal een mengsel van indium(III)oxide In₂O₃ en tin(IV)oxide SnO₂) is een van de meest gebruikte oxides vanwege zijn twee eigenschappen: de elektrische geleidbaarheid en optische transparantie. ITO kan worden gebruikt voor vele toepassingen, zoals platte beeldschermen, intelligente vensters, op polymeer gebaseerde elektronica, dunne film zonnecellen, glazen deuren supermarkt vriezer en architectonische ramen.

Gevallen bij werknemers

De eerste keer dat melding wordt gemaakt van gezondheidsklachten door ITO bij werknemers was waarschijnlijk begin deze eeuw. Watanabe et al. (2002) publiceren een case report over een ovenwerker, een man van 51 met een hoge beroepsmatige blootstelling aan indium die een pulmonaire alveolaire proteïnosis (PAP) ontwikkelt. Bij een longbiopsie worden een forse hoeveelheid indium in de long aangetroffen. Het was niet toevallig dat de eerste berichten over longproblemen door indium uit Japan kwamen, want dat was dat moment de grootste verbruiker van ITO in de wereld.

In 2003 beschrijven Homma et al. een geval van interstitiële pneumonie bij een man van 27 met hoge blootstelling aan indium tin oxide. Hij was een slijper van indium houdende producten in de drie jaar voor de diagnose in 1998. Drie jaar later overlijdt hij aan zijn longproblemen.

In 2005 beschrijven Homma et al. een geval van longfibrose na vier jaar blootstelling aan ITO in dezelfde fabriek als het geval hierboven. Het gaat om een man van 30 bij wie in 2002 de diagnose wordt gesteld. De blootstelling vond plaats tussen 194 en 1998. Nadat zijn blootstelling aan ITO stopte is zijn gezondheid zonder behandeling sterk verbeterd. De auteurs bespreken in hun artikel vooral het pathologisch-anatomische beeld van longfibrose met cholesterol granulomen.  

Onderzoek in indium verwerkend bedrijf

In 2006 publiceren Taguchi et al. een artikel over drie gevallen van ‘Indium Longen’. Zij hadden naar aanleiding van een eerder geval een onderzoek opgezet onder de 115 medewerkers in hetzelfde bedrijf. Ze vonden bij drie medewerkers interstitiële longaandoeningen. Deze waren 8-12 jaar geleden betrokken bij het nat slijpen van ITO. De drie medewerkers hadden verhoogde indium concentraties in het bloed. Ook de concentraties KL-6 in het serum waren verhoogd. KL-6 staat voor Krebs von den Lungen 6 en is een glycoproteïne. Het is bekend dat overmatige aanmaak van KL-6 verband houdt met het optreden van fibrose in de longen. Vooral in Azië wordt KL-6 gebruikt als een diagnostische en prognostische biomarker voor Interstitiële Longziekte (ILD).

Indium bij zandstralen

In 2010 worden door Xiao et al. in China een geval van PAP beschreven bij een 29-jarige werknemer die aan onder meer indium te zijn blootgesteld. Het betrof een proces waarbij zandstralen werd gebruikt voor het polijsten van materialen tijdens de productie van mobiele telefoons. Hij had dit werk 22 maanden gedaan in een slecht geventileerde ruimte, maar wel met persoonlijke beschermingsmiddelen. In het artikel wordt uitgebreid ingegaan op de verschillende invloeden van silica, aluminium en indium op de long, vooral gerelateerd aan de deeltjesgrootte.

Reviews

De Indium Long werd geïntroduceerd in een review van cases door Omae et al. Hij beschrijft dat er in maart 2010 zeven gevallen van interstitiële pneumonie zijn beschreven bij Japanse werknemers met indium blootstelling. Verder zijn twee gevallen van PAP beschreven in de Verenigde Staten en een geval van PAP in China. Ook zijn er vier transversale studies in Japan uitgevoerd. Al deze studies wijzen erop dat blootstelling aan het slecht oplosbare indium kan leiden tot interstitiële longfibrose en emfyseem. Dit beeld wordt Indium Long genoemd. Een voorlopige grenswaarde voor biologische monitoring wordt voorgesteld van 3 μg/l indium in serum. Hiermee zou een stijging van KL-6 moeten worden voorkomen. Het wordt aangeraden om werknemers die aan indium zijn of waren blootgesteld gedurende langere tijd te volgen om longaandoeningen en wellicht ook longkanker tijdig op te sporen.

In 2011 wordt nog een review gepubliceerd van een groep onderzoekers (Cummings et al. 2011) waarin de kennis over de nieuwe aandoening van de Indium Long wordt samengevat. Dit review is online te lezen en biedt een goed overzicht van wat men op dat moment weet van de risico’s van indium en vooral indium tin oxide voor de longen. De auteurs concluderen dat beroepsmatige blootstelling aan indiumverbindingen kan leiden tot PAP, cholesterol ester kristallen en granulomen, longfibrose, emfyseem en pneumothorax. De longaandoening bij deze blootstelling begint met PAP en verergert naar fibrose en emfyseem. Ze pleiten voor prospectieve studies om het natuurlijke beloop en de prognose van deze nieuwe aandoening te bestuderen en effectieve preventieve maatregelen te identificeren.

Meer lezen over het opsporen van nieuwe risico’s in werk: Tijdig en slim opsporen van nieuwe gezondheidsrisico’s in werk

Bronnen

Watanabe, Wilson T, et al. “Pulmonary alveolar proteinosis associated with occupational indium exposure. (Interstitial lung disease: 4:15pm-5:45pm).” Chest, vol. 122, no. 4, Oct. 2002, p. 246S+. 

Homma T, Ueno T, Sekizawa K, Tanaka A, Hirata M. Interstitial pneumonia developed in a worker dealing with particles containing indium-tin oxide. J Occup Health. 2003;45(3):137–139

Homma S, Miyamoto A, Sakamoto S, Kishi K, Motoi N, Yoshimura K. Pulmonary fibrosis in an individual occupationally exposed to inhaled indium-tin oxide. Eur Respir J. 2005;25(1):200–204.

Taguchi O, Chonan T. Three cases of indium lung [in Japanese] Nihon Kokyuki Gakkai Zasshi. 2006;44(7):532–536.

Xiao YL, Cai HR, Wang YH, Meng FQ, Zhang DP. Pulmonary alveolar proteinosis in an indium-processing worker. Chin Med J (Engl) 2010;123(10):1347–1350.

Omae K, Nakano M, Tanaka A, Hirata M, Hamaguchi T, Chonan T. Indium lung–case reports and epidemiology. Int Arch Occup Environ Health. 2011;84(5):471-477. doi:10.1007/s00420-010-0575-6

Cummings, K. J., Nakano, M., Omae, K., Takeuchi, K., Chonan, T., Xiao, Y. L., Harley, R. A., Roggli, V. L., Hebisawa, A., Tallaksen, R. J., Trapnell, B. C., Day, G. A., Saito, R., Stanton, M. L., Suarthana, E., & Kreiss, K. (2012). Indium lung disease. Chest, 141(6), 1512–1521. https://doi.org/10.1378/chest.11-1880

Series Navigation

Indium long nader bekeken >>